Στης νιότης πίσω τη δροσιά,
μέσα στην παιδική χαρά,
Με λέξεις παίζοντας και πάθος,
ξεχάσαμε σωστό και λάθος.

Έφταιγε ο κόσμος ή εμείς,
για τη συνέχεια της ζωής;


Πολύπλοκο κι απλό συνάμα,
Την αλφαβήτα γράμμα-γράμμα,
Πρέπει να μάθουμε μαζί,
Ξαναγυρνώντας στην αρχή.

Πολύπλοκο κι απλό συνάμα,
Ακούγοντας της γης το κλάμα,
Να κτίσουμε για αυτήν εδώ,
Γεφύρι προς τον ουρανό.


Με δάκρυα, αίμα και πηλό,
πλάσαμε πλάσμα σιωπηλό,
Τ’ ονοματίσαμε θεό,
και παίζουμε μ’ αυτό κρυφτό.


Πολύπλοκο κι απλό συνάμα,
Την αλφαβήτα γράμμα-γράμμα,
Πρέπει να μάθουμε μαζί,
Ξαναγυρνώντας στην αρχή.

Πολύπλοκο κι απλό συνάμα,
Ακούγοντας της γης το κλάμα,
Να κτίσουμε για αυτήν εδώ,
Γεφύρι προς τον ουρανό.


Κάτω απ’ τα πέπλα της μορφής,
Η αλφαβήτα της ζωής,
Ψελλίζει το ίδιο μυστικό,
Αγάπη κίνησα να βρω.

Α-Β-Γ...