Αντίο Ουρανέ,
Τι κι αν μου έδωσες φτερά,
για μένα ήτανε βαριά,
Σκυφτό βαδίζει αυτό το σώμα,
και χρόνια σέρνονται στο χώμα.


Αντίο ουρανέ,

Είσαι ψηλά, και δε μπορείς,
Να καταλάβεις και να δεις.
Υφάντρα τούτης της ζωής,
Είναι η βαρύτητα της γης.

Αντίο ουρανέ,

Δε θα κρυφτώ, δε θα κρυφτείς,
Βλέπω τα δάκρυα της βροχής,
Είναι η ψυχή σου που πονά,
Μα αυτό το νήμα με κρατά.



Αντίο ουρανέ,
Τι κι αν στων άστρων τη σιωπή,
οι αιθέρες κρύβουν μουσική,
Όνειρα παιχνιδίζουν κι όμως,
πέτρινος του ανθρώπου ο δρόμος.


Αντίο ουρανέ,

Είσαι ψηλά, και δε μπορείς,
Να καταλάβεις και να δεις.
Υφάντρα τούτης της ζωής,
Είναι η βαρύτητα της γης.

Αντίο ουρανέ,

Δε θα κρυφτώ, δε θα κρυφτείς,
Βλέπω τα δάκρυα της βροχής,
Είναι η ψυχή σου που πονά,
Μα αυτό το νήμα με κρατά.


Αντίο ουρανέ,

Είσαι ψηλά, και δε μπορείς,
Να καταλάβεις και να δεις.