Σε κάποιο κόσμο μακριά,
μια χρυσή υπάρχει ζυγαριά,

Που όποιος τολμήσει να σταθεί,
στο ένα της άκρο, θε να δει...

Πόσο ζυγίζει αληθινά,
αυτή η ζωή που κουβαλά...


Απλά...

Ξεντύσου
Βγάλε τα ρούχα σου,
το δέρμα, το κορμί σου.
Στολίδια, χρήματα, κι αυτά,
Παράτησέ τα στη γωνιά,
Ζυγίζω μόνο
ό,τι υπάρχει στην ψυχή σου.

Ξεντύσου
Ο δίσκος ο χρυσός
που σε κοιτά μα δε μιλά,
Σταθμίζει πιότερο απ’ τις λέξεις τη σιωπή σου.



Σ’ άφθαρτο τόπο ιερό,
πέρα από γη και ουρανό,

Μια χρυσή υπάρχει ζυγαριά,
με άλλα μέτρα και σταθμά.

Στο ένα της άκρο έχει οριστεί,
σα ζύγι η αλέρωτη ψυχή.


Ίσως τολμήσεις ν’ ανεβείς,
Ίσως δειλιάσεις και διαβείς,
Μα όλη η ζωή σου είναι εδώ,
Σ’ αυτό το βήμα το μικρό...


Ξεντύσου
Βγάλε τα ρούχα σου,
το δέρμα, το κορμί σου.
Στολίδια, χρήματα, κι αυτά,
Παράτησέ τα στη γωνιά,
Ζυγίζω μόνο
ό,τι υπάρχει στην ψυχή σου.

Ξεντύσου
Ο δίσκος ο χρυσός
που φως σκορπά, το φως μετρά,
Αν φως ντυθήκανε οι πράξεις κι οι λυγμοί σου.


Σαθρός ο πλούτος και μικρός
του ανθρώπου ο ίσκιος κι ο καιρός·
Ξεντύσου.