Μιας στιγμής σιωπή ακολούθησε. Κύκλοι νερού άνθιζαν αργά μπροστά από δύο ήλιους που ενώνονταν πριν να χαθούν.

–  Κι εγώ θα κολυμπώ για σένα...

Εκεί, καθώς ο ένας ήλιος διείσδυε όλο και περισσότερο στον άλλο, κλεινόταν η πιο όμορφη, η πιο παράξενη συμφωνία στην ιστορία των δύο κόσμων.

Ένας καινούργιος ήλιος φαινόταν τώρα, γέννημα μιας απρόσμενης συνάντησης.
Κι έτσι όπως ταίριαζαν τα δύο κομμάτια του, δε μπορούσες πια να πεις με σιγουριά ποιο τμήμα του ανήκε στον ουρανό, και ποιο στη θάλασσα.

Ποιος ήλιος αντικατόπτριζε ποιόν....